Omroep MAX zendt zondag 8 juli 2012 op Nederland 2 om 14.00 uur het derde deel uit van de documentaire ‘Want elk graf heeft zijn verhaal’. In deze film staat het werk van de Oorlogsgravenstichting in Europa centraal. De oorlogsgraven op de elf Nederlandse erevelden in Europa geven inzicht in de betrokkenheid van Nederland bij de Tweede Wereldoorlog en in het menselijk leed dat daarvan het gevolg was. In de serie documentaires die gemaakt zijn door Pia Media BV vertellen nabestaanden van oorlogsslachtoffers over het verlies van een dierbare en de impact dat dit gemis heeft gehad op hun verdere leven. Persoonlijke, indringende herinneringen van nabestaanden vormen de leidraad van de films.
In dit derde deel van de serie staat het werk van de Oorlogsgravenstichting in Europa centraal. Na de Tweede Wereldoorlog zijn de lichamen van duizenden Nederlandse oorlogsslachtoffers die buiten Nederland in Duitse gevangenschap overleden, gerepatrieerd naar Nederland en herbegraven. De individuele graven van Nederlandse oorlogsslachtoffers die achterbleven zijn later door zorg van de Oorlogsgravenstichting geconcentreerd op erevelden. Zo ontstonden de erevelden in Duitsland, Engeland, Frankrijk, Noorwegen en Oostenrijk, waar in totaal ruim 4000 oorlogsslachtoffers begraven liggen. Op deze erevelden liggen concentratiekampslachtoffers en andere slachtoffers van het naziregime begraven, maar ook militairen die vanuit Engeland deelnamen aan de strijd. Daarnaast staan op de erevelden monumenten waarmee bijna 2000 slachtoffers van wie de laatste rustplaats niet aanwijsbaar is, worden herdacht.
In de film bezoekt een dochter – begeleidt door haar zoon – het graf van haar Joodse moeder op het Nederlands ereveld in Hamburg. Een nicht bezoekt namens haar opa, die vlak voor de opnamen overleed, het graf van een broer van haar opa op het Nederlands ereveld Mill Hill in Londen. Een Engelse weduwe van een Nederlandse oorlogsvlieger, die begraven ligt op het ereveld Orry-la-Ville, vertelt over hun korte tijd samen en de zoon die zij kregen. Een dochter bezoekt het graf van haar vader op Sicilie en vertelt over hun gelukkige tijd in Nederlands-Indie.
De Oorlogsgravenstichting is op 13 september 1946 in het leven geroepen en oefent wereldwijd toezicht uit op de verzorging en het onderhoud van bijna 50.000 Nederlandse oorlogsgraven. Deze graven liggen verspreid over vijf continenten, in meer dan 50 landen. In Nederland alleen al zorgt de Stichting voor het onderhoud van 12.060 verspreid liggende oorlogsgraven in meer dan 1000 plaatsen. In bijna elke gemeente in Nederland bevindt zich wel een oorlogsgraf. Het gaat hier om 2.151 Nederlandse, 7.944 gemenebest en 1.965 andere geallieerde oorlogsgraven. Daarnaast beheert de Stichting in Nederland twee erevelden; het Nederlands ereveld Loenen op de Veluwe en het Militair ereveld Grebbeberg te Rhenen.
