Door Hans Bleijerveld, auteur van het boek Protocol & Etiquette rondom de uitvaart.
In de loop van de tijd is de beleving over de dood steeds veranderd. Die beleving was vaak gebaseerd op geloof, bijgeloof en angst. In de middeleeuwen geloofde men dat bij overlijden de ziel of geest direct uit het lichaam verdween en rondzwierf rondom het lichaam van de overledene.
In sommige delen van het land waren boerderijen aangepast. In het dak zaten openingen waardoor de geest kon ontsnappen. En om er voor te zorgen dat de geest nooit de weg naar binnen zou kunnen vinden, waren er speciale deuren waardoor alleen de overledene naar buiten werd gedragen. Desnoods ging de overledene door het raam naar buiten of werd er een muur uitgehakt. Hoewel de dood steeds meer uit de taboesfeer komt, liggen geloof, bijgeloof en angst nog steeds aan de basis van veel hedendaagse protocollen.
Tegenwoordig is de richting van de kist bij het vervoer of het dragen nog altijd met het voeteneinde naar voren. De oorsprong hiervoor ligt in het verleden; in bepaalde streken werd gedacht dat de geest alleen maar vooruit kon zien. Met de voeten vooruit zou hij nooit de weg terug kunnen vinden.
Vragen over Protocol & Etiquette? Mail uw vraag naar: protocol@uitvaartmedia.com