Door Pieter Koster
Kent u DELLE? Onlangs schoot DELLE me weer te binnen na overleg met een gemeenteambtenaar. Herhaaldelijk had ik een bepaalde zaak onder haar aandacht gebracht. DELLE staat voor: ‘Durch Einfach Liegen Lassen Erledigt’. Vrij vertaald: soms lossen problemen zich vanzelf op door ze te laten liggen. Later blijken ze toch niet meer zo belangrijk te zijn, of zijn ze niet meer van toepassing. De Britten hebben er ook een term voor: ‘solved by simply not handling’.
Even tussendoor: die Engelse variant is niet zo’n mooi acroniem als DELLE. Een acroniem is een afkorting die bestaat uit de eerste letters van andere woorden en die wordt uitgesproken als een woord. Iedereen kent het woord pin. De officiële term ‘persoonlijk identificatienummer’ wordt zelden gebruikt. KLM, Hema en natuurlijk ook Dela zijn andere bekende acroniemen.
Maar terug naar DELLE. Kennelijk vond de bewuste gemeenteambtenaar DELLE ook mooi, of in elk geval deed ze graag aan ‘liegen lassen’, is mijn indruk. Die indruk werd nog versterkt door opmerkingen over timemanagement en haar overvolle to-do-lijst. Ik troost mij in dit soort situaties met de ‘Wet van Hofstadter’: iets duurt altijd langer dan je denkt (ook al houd je rekening met de Wet van Hofstadter). Er zijn ook mensen die geen aanhanger zijn van het DELLE-principe. Die het er niet bij laten zitten of zaken op hun beloop laten.
Ik denk aan een recente uitspraak van de Hoge Raad. Een inwoner van de Lichtstad voerde sinds 2015 een juridische strijd om 85 eurocent. Hij was het niet eens met de berekende invorderingsrente toen hij zijn gemeentelijke aanslag te laat betaalde. In 2017 krijgt hij, na bezwaar, een bedrag van € 31,15 teruggestort op zijn bankrekening. De man stelt dat dit bedrag afgerond had moeten worden op € 32 en stapt naar de rechter. Die geeft hem ongelijk. Hierna stapt hij naar het Hof. Dat oordeelt dat de berekening van de gemeente fout was. De man heeft aanspraak op een lager bedrag maar mag wel die € 31,15 houden. Om die reden wordt het bedrag niet afgerond op € 32. Hij krijgt wel een vergoeding van € 525 voor de twee gevoerde procedures. De man geeft nog niet op en gaat naar de Hoge Raad. Die is er snel klaar mee en verklaart het beroep zonder verdere motivatie niet-ontvankelijk.
Waarom de man zo lang procedeerde voor het luttele bedrag van € 0,85 is onbekend. Wellicht kan hij van de proceskostenvergoeding zijn adviseur betalen en is hij er zelf een grijpstuiver rijker van geworden. Ik weet niet of er voor dit soort situaties een acroniem bestaat. Er is wel een gezegde van een Griekse filosoof: ‘Wie rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen maar zijn inhaligheid verminderen!’
Deze column werd gepubliceerd in Vakblad Uitvaart, januari (1/2021).
Pieter Koster is belastingadviseur bij Profinis Accountants & Adviseurs te Urk.
