Door Patty Duijn
Onze eerste weken met de nieuwe maatregelen rondom afscheid nemen in het ‘coronatijdperk’ zitten erop. Het was zoeken, wennen, aanpassen, flexibel zijn, schakelen, vallen, weer opstaan, nog eens vallen en nog een keer opstaan. Continu beschikbaar zijn. Proberen duidelijk te zijn, rust te brengen waar mogelijk en de regie houden. Je zult jezelf er vast in herkennen.
We zijn in een pittige situatie beland. Ook in onze branche ligt er een uitdaging waar wij nog nooit eerder voor hebben gestaan. Iedereen doet dit voor het eerst. Niemand weet het nog precies, allemaal zijn we zoekend. Eén ding is zeker: iedereen doet zijn stinkende best het maximale te bereiken voor de families die we mogen begeleiden. Hoe gaat het ondertussen met jou? Naast iemand in onze branche ben je ook nog een persoon met een privéleven in een maatschappelijke crisis. Als je dit leest ben je vast al weken in touw en ik stel me voor dat ook jij een beetje moe geworden bent. Wellicht heb jij jouw dierbaren veel minder gezien door alle werk dat er is. Misschien is er zelfs iemand in jouw omgeving besmet, en heb je daar zorgen over.
En jij als ondernemer? Hoe gaat het met jouw zorg en verantwoordelijkheid over de veiligheid van het personeel in deze tijd? Is iedereen nog fit en draait het team nog? Of lig je wakker van teamleden die zijn uitgevallen en ben je aan het piekeren hoe je gaten gaat opvullen zonder al die extra uren zelf te draaien? Zoveel vragen, en allemaal relevant.
Maar: zie en ervaar jij naast alle zorgen ook de mooie kant? In deze nare en verdrietige tijden zie ik namelijk ook zoveel moois om ons heen gebeuren. Ik zie een jonge generatie uitvaartbegeleiders die vol in kansen denkt in plaats van beperkingen. Een oudere generatie uitvaarders die zich openstelt voor verandering. Ik zie verbindingen ontstaan die voorheen niet, of in ieder geval veel minder snel, tot stand kwamen. Ik zie creatieve samenwerking ontstaan op terreinen waar dat eerder niet voor mogelijk werd gehouden. Ik zie mensen zich vriendelijker en zachter opstellen naar elkaar en naar hun collega’s. Ik zie loyaliteit, collegialiteit en flexibiliteit op heel veel vlakken. Daarnaast zie ik het uitwisselen tussen collega’s van ideeën, kennis, ervaringen en materiaal met een sneltreinvaart toenemen. Hoe mooi is dat?
Ondanks de beproevingen waar we voor staan, gebeurt er dus ook iets heel positiefs in onze branche. Iets dat ik graag wil benoemen. Want in deze tijden een mooi afscheid bieden aan nabestaanden is een extra grote uitdaging. Een uitdaging waar we gezamenlijk voor staan. Niemand kan het alleen, we kunnen het alleen met zijn allen. Want als er iets is dat wij van deze periode kunnen leren, is het dat wij geen regie hebben over het leven. Dat wij ons als mens altijd zullen moeten verhouden tot wat er op ons pad komt. Wij kunnen flexibel zijn en daarmee zijn we overlevers. Ik wil jullie danken voor je inzet en collegialiteit. Voor het delen van de opgedane kennis en ‘coronatijdperk’-ervaringen. Voor de aandacht die je geeft aan al die mensen die het nodig hebben. Ik wil je aanmoedigen door te gaan met het mooie werk dat je doet, maar blijf daarbij vooral ook goed op jezelf passen. Want de komende maanden vragen nog een lange adem.
Samen zijn we tot veel groots in staat. Zet hem op!
Deze column werd gepubliceerd in Vakblad Uitvaart, mei (5/2020).
Patty Duijn is rouwdeskundige, uitvaart-begeleider en ‘rouwdoula’ en geeft leiding aan Team Patty Duijn.
