Museum Tot Zover is veranderd in een schemerwereld vol geheimzinnige fantasiewezens, geschilderd door Sarah Grothus. Door het grote formaat van haar doeken en de soundscape voelt het alsof je een andere wereld betreedt, een verstilde wereld tussen leven en dood. Schemering is te zien tot en met 27 maart 2022.
De kleurrijke werken waarop Sarah Grothus haar universum afbeeldde, bedekken complete wanden van het museum. De gang is omgebouwd tot lange doodskist met zachte wanden van beschilderd doek, de grootste en kleurrijkste doodskist van Nederland. Hier doorheen lopen voelt als een overgangsrite, een transformatie. Je voelt je nietig tussen alle groteske en spookachtige figuren. Ze zijn niet allemaal vriendelijk, ze vertolken alles wat we in ons hebben. Lief, zorgzaam, dreigend en bruut. Zijn ze dood of levend, zijn het geesten misschien?
“Ik weet niet of de dood het einde betekent. Ik weet ook niet of ik geloof in een leven na de dood. Misschien is het juist daarom dat ik het probeer te visualiseren.” – Sarah Grothus
De magische dimensie van licht en geluid
Verschillende elementen beïnvloeden je ervaring van de tentoonstelling: het gebouw zelf, de lommerrijke begraafplaats waar het museum is gevestigd en in deze expositie vooral ook het steeds wisselende daglicht. Door het invallende zonlicht zie je de schaduwen van de oude begraafplaatsbomen bewegen op de grote, doorschijnende doeken; alsof er twee werelden door elkaar lopen. Ook geluid speelt een grote rol in de centrale tentoonstellingszaal. Speciaal voor de expositie componeerde Daniël Maalman De geesten zijn met ons, een electrosoundscape-installatie van ruim 20 minuten.
Fascinerend werk.. […] Bij binnenvallend zonlicht wisselen de kleuren en brengen onverwachte contrasten van zacht roze tot diep bloedrood, waardoor je stemming meevibreert in die schemerige binnenwereld van Grothus. – Marjan Berk, AD
Hoe gaan we om met de dood?
Sarah Grothus is sinds haar vijfde, toen haar opa overleed, gefascineerd door de dood. Ze haalt inspiratie voor haar werk uit verschillende culturen, mythes en religies. Dankzij een beurs van het Mondriaan Fonds reisde ze naar Mexico, waar ze Día de Muertos meemaakte. Die ervaring liet haar niet meer los. De feestelijke sfeer vormde een groot contrast met de manier waarop we hier met de dood omgaan: we zijn er bang voor, en willen hem wegstoppen. Met haar werk wil ze daar vragen over oproepen.
