De nieuwe editie van Terebinth, een uitgave van de gelijknamige onafhankelijke stichting die zich inzet voor het behoud van funerair erfgoed in Nederland, is verschenen.
Inhoud
Dood en water zijn een ongemakkelijke combinatie. Ondergelopen graftuintjes, hemelwater op de bodem van een grafkelder – dat willen we niet. In dit nummer vormt het water echter een positieve, rode lijn: het water komt onder meer aan bod in de wandeling op de Noorderbegraafplaats in Vlissingen, in de fotoreportage en in het verhaal van Martin Timmers over zijn natuursteenbedrijf.
Een graf wordt gedolven in de aarde. Maar er is een uitzondering op deze regel: het zeemansgraf. Welk zeemansgraf kreeg Leendert Kievits? Ron Brand beschrijft zijn uitvaart op zee. Vandalisme op begraafplaatsen is een naar onderwerp, maar we kunnen er niet omheen. Wat is graf- en lijkschennis eigenlijk? Redacteur Wouter Schrover verkent een treurige traditie. In een ander artikel maakt landschapsarchitect Ada Wille zich sterk voor bijen op begraafplaatsen, want ze zijn broodnodig voor de bestuiving van onze voedselgewassen. Hoe helpen we de bij? Mutsen op Spitsbergen. Ook het derde deel van de jaarserie, over funerair erfgoed in musea, levert weer een aantal verrassingen op. Ooit stilgestaan bij de dood op Spitsbergen? Die heeft iets met mutsen te maken.
Positief nieuws is dat de gemeente Den Helder het leven van zijn begraafplaats stimuleert. Positief zijn ook een drietal onthullingen van grafmonumenten in Katwijk, Sint Michielsgestel en Naarden.
