Door Hans Bleijerveld, auteur van het boek Protocol & Etiquette rondom de uitvaart.
In de christelijke tradities is het gebruik van kaarsen langzaam veranderd in een (symbolisch) ritueel. Er wordt een kaarsje gebrand voor een overledene of bij een afscheid. De reden is een historische. Vroeger voelde men zich bij het branden van een kaars veiliger tegen de onbekende, boze en gevreesde machten. Vaak kreeg een stervende een brandende kaars in zijn handen ter bescherming van de ziel tegen de machten van de duisternis.
Tegenwoordig spelen verering en nagedachtenis een belangrijke rol. Net als de Romeinen al deden, zien we de brandende kaars als een belofte aan de overledene. Om hetgeen waar de overledene voor stond, dat wat hem karakteriseerde, om dat licht uit te dragen en door te geven. Kaarslicht brengt ook licht in de duisternis, het is het licht om bij te waken. Het staat symbool voor medeleven, voor aan elkaar denken.
Vragen over Protocol & Etiquette? Mail uw vraag naar: protocol@uitvaartmedia.com
